Kartoflanka

Kolejna typowo jesienna potrawa. Kojarzy mi się z zimnymi i mglistymi dniami. Smak dzieciństwa, a w głowie wspomnienia, które ze smakiem  do mnie powracają. I to właśnie takie potrawy smakują najbardziej, gdzie nie tylko kubki smakowe mają ucztę, ale i myśli, wspomnienia docierają tam gdzie dawno nie były. Kartoflanka często gościła na stole u moich dziadków. Jak robiła ją babcia, nie pamiętam, bo byłam dzieckiem, ale smak pamiętam. Dziś starałam się ten smak odnaleźć, dodając czosnek, majeranek i nawet mi się to udało. To jedna z tych zup, która na pewno nas rozgrzeje w nadchodzące  zimne i ponure jesienne popołudnia.

Składniki:
1 udko kurczaka

1 duża marchewka

1 łodyga selera naciowego

1 duża pietruszka

4 duże ziemniaki

0,5 pora (biała część)

0,5 cebuli

2 liście laurowe

4 ziarna ziela angielskie

1 łyżeczka majeranku

2 ząbki czosnku

sól

pieprz

Wykonanie:

Do zimnej wody wkładamy umyte udko kurczaka, czekamy, aż woda się zagotuję. Zdejmujemy szumowiny. Warzywa dokładnie myjemy i obieramy. Ziemniaki kroimy na jednakową kostkę. Marchewkę kroimy na półplasterki, cebulę siekamy, pora kroimy w cienkie paseczki. Do garnka wkładamy pokrojone ziemniaki, cebulę, marchewkę, pora oraz czosnek. Dokładamy obraną całą pietruszkę i łodygę selera. Doprawiamy solą, majerankiem, następnie dokładamy ziarenka ziela i liście laurowe. Gotujemy zupę na małym ogniu do momentu, aż warzywa będą miękkie. Wyjmujemy z garnka pietruszkę, seler, liście oraz ziarna ziela. Na talerzu doprawiamy zupę świeżo zmielonym pieprzem. Możemy zupę podać z kleksem kwaśnej śmietany, z podsmażoną kiełbasą oraz kromką żytniego chleba. Ja podałam ją bez dodatków, bo taka smakowała mi najbardziej.

Smacznego